El Yaralanmalarının Tedavisi
Kemik, ligaman veya eklemdeki yaralanmalar yaralanma alanında direkt hassasiyet ile sonuçlanırken yansıyan ağrı beklenmez. Hastadan alınan anamnez ağrının süresini, şiddetini, semptomları artıran veya azaltan hareketleri içermelidir. Kompresyon nöropatileri sonucunda oluşan ağrı dermatomal yayılım gösterebilir. Hasta bunu kas iskelet ağrısı ile ilişkisiz uyuşma ve karıncalanma olarak tarif eder. Elin kompleks anatomisini ve yaralanmaların mekanizmasını anlamak klinisyenin ayırıcı tanı yapmasına yardımcı olur. Hikayenin belki de en önemli kısmı ağrının lokalizasyonudur.
El yaralanmalarında kırık gelişmesi sonrasında yapılan rehabilitasyon uygulamalarında başarılı sonuçlara ulaşmak için yeterli kırık stabilizasyonu, yumuşak doku mobilizasyonu ve yaralanma ve cerrahi sonucu gelişecek olan kısıtlayıcı skarı önlemek esastır.
Kırıklarda Cerrahi Tedavi:
Kırıklarda uygulanan tedavilerde %53,7 AR-İF uygulaması, %27,2 alçı uygulaması, %9 perkütan pinleme, %6 güdük revizyonu, %3,7 eksternal fiksasyon yapılmaktadır (40). Basit plaster, splintler, K telleri, eksternal fiksatörler, küçük plak ve vidalar gibi çok sayıda fiksasyon tekniği vardır.
Birçok minör el yaralanması örneğin basit kırıklar veya ligaman yaralanmaları immobilizasyon gibi konservatif tedaviye iyi cevap verir. Tendon, arter, sinir yaralanması gibi ciddi travmalarda ise cerrahi müdahale gerekir.
Kırıklarda Rehabilitasyon:
Tedavide kırık iyileşmesini sağlamak amacıyla eli uygun pozisyonlamak, eklem hareketini korumak veya yeniden kazandırmak için mobilizasyon uygulamaları ve tendon yapışıklıklarını önlemek için spesifik tendon kaydırma egzersizleri uygulanır. Mobilizasyon uygulamaları kırık iyileşme tipine (primer veya sekonder) ve fiksasyon yöntemine göre belirlenir. Potansiyel yumuşak doku sorunları, splintleme ve tedavi uygulamalarıyla önleme hedeflenir.